İsmail Hikmet Ertaylan
İsmail Hikmet Ertaylan, Türk yazarı (İstanbul 1899-ay.y. 1967). Galatasaray'ı (1908), Mülkiye Mektebi'ni bitiren (1911) İsmail Hikmet Ertaylan, Düyun-u Umumiye kaleminde memurluk yaptıktan sonra, öğretmenliği seçti. Galatasaray ve Robert Kolej'de (1914) edebiyat öğretmenliği, Kadıköy Lisesi müdür yardımcılığı yaptı. Hariciye Nezareti Matbuat Müdürlüğü Kalemi mümeyyizliğinde bulunup, çağrılı olarak gittiği Azerbaycan Bakü Üniversitesi'nde Türk ve Batı edebiyatı, sanat tarihi dersleri verdi (1923- 1927). Dönüşünde Ankara'da öğretmenlik, müdürlük, Milli Eğitim müfettişliği yapıp, Afganistan hükümetinin isteği üstüne gönderildiği Afganistan'da danışman olarak çalıştı (1935-1942). İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi'nde umumi Türk edebiyatı profesörlüğüne atanıp (1943), 1958'de emekliye ayrıldı.
Tevfik Fikret'in öğrencisi olan İsmail Hikmet Ertaylan, gençlik yıllarında Tanin'de çalışmış, şiir ve öyküyle edebiyata girerek, Düşünce adlı bir edebiyat dergisi çıkarmış, Türk edebiyatı tarihi konulu araştırma-incelemelere yönelerek, Türk şair ve yazarlarıyla ilgili monografiler yayınlamıştır.
Başlıca yapıtları: Vuslat-ı Memnu (uzun öykü, 1908), Kır Çiçekleri (çocuk şiirleri, 1917), Türk Edebiyatı Tarihi (Bakü, 1926), Yunan Edebiyatı Tarihi(1928), Latin Edebiyatı Tarihi (1937), Falname (1951), Ahmed-i Dai (1952), Lütfi Divanı (1960), Tevfik Fikret, Hayatı ve Eserleri (1963).