Jean Giono
Jean Giono, Fransız yazarı (Manosque 1895-ay.y. 1970). İtalyan asıllı yoksul bir ailenin oğlu olan Jean Giono, Birinci Dünya Savaşı döneminden başlayarak savaşa şiddetle karşı çıkıp, bu tutumunu ömür boyu sürdürdü (bu yüzden 1939 ve 1944'te iki kez tutuklandı). Yukarı Provence yöresini şiirsel bir dille anlattığı romanlar (La Colline [Tepe, 1929]; Regain [Taze Çayır, 1930]) yayınlayıp, destansı özellikler taşıyan anlatılarında panteist bir görüşe ulaştı (Le Chant du Monde [Dünya Şarkısı, 1934]; Que ma Joie Demeure [Bırak Sevincim Sürsün, 1935], vb.). İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra, coşkulu bir anlatımla tarihsel romanlar yayınladı (Le Hussard sur le Toit [Damdaki Hassa Askeri, 1951]; Le Moulin de Pologne [Polonya'daki Değirmen, 1952]; Le Bonheur Fou [Çılgın Mutluluk, 1957]; Les Deux Cavaliers de I'Orage [Fırtınada İki Binici, 1965]). Güncesi (Chroniques) Fransız edebiyatının başyapıtlarından sayılmaktadır.