Hafız Müşfik İsmail Efendi
Hafız Müşfik İsmail Efendi, Türk şairi (İstanbul 1806-Medine 1857'den sonra). Halepli bir esircinin oğlu olan Hafız Müşfik İsmail Efendi, kendi kendini yetiştirip, bir süre Sadaret Mektubi Kalemi'nde çalıştıysa da, Amedi Odası'na alınmadığı için memurluktan çekildi, Ceride-i Havadis'te muharrirlik yapıp, Halveti şeyhlerinden Kuşadalı İbrahim Efendi'nin halifesi şeyh Mehmet Tevfik Efendi'ye bağlandı. Daha sonra çıldırdı ya da garip davranışları yüzünden çıldırdığı sanıldı: İstanbul sokaklarında delicesine dolaştığı, sema yaptığı söylenir. Çıktığı bir Hindistan yolculuğundan (1857) sonra kendisinden haber alınamadı.
Çağdaşları, Hafız İsmail Efendi'nin şiir ve düzyazıda usta olduğunu belirtmişlerdir. Gerçekten de, Arapça ve Farsça'yı iyi bildiğinden, şiir ve düzyazıda belli bir düzeye ulaşmıştır. Ama divan şiirine yeni bir şey getirdiği söylenemez. Müşfikname ya da Münşeat-ı Müşfikiye adını taşıyan yapıtı (1854'te yayınladı), çeşitli konulardaki tezkirelerini ve şiirlerini kapsar.