I Harfi
I Harfi, Türk abecesinin onbirinci harfi. Latin abecesinde bulunmayan I harfi (l/ı), Türkçe'de sözcüklerin başında (ışık), ortasında (tıkırtı) ve sonunda (acı) bulunabilir. Türkiye Türkçesi'nde düz ünlülerin etkisiyle yuvarlak ünlüler düzleşmiş, u ünlüsü ı olmuştur (altun [altın], artuk [artık], vb.).
Bazı yabancı sözcüklerin Türkçe'ye geçerken yazım ve söylenişleri değişmiş, sözcüğün aslında olmayan ünlüler ortaya çıkmıştır. Bu tür ünlü türemelerinden ı için şunlar örnek gösterilebilir: Iskala (Fr. scala), kayıt (Ar. kayd), vb. Anadolu ağızlarında da sözcük başında ı türemesi (ıramazan [ramazan], ırakı [rakı], vb.), ayrıca, a ve u ünlülerinin ı oldukları (çığır [çağır], yımırta [yumurta], vb.) görülür.