Bilgi Diyarı

Aşağıdaki Kutu ile Sonsuz Bilgi Diyarı'nda İstediğinizi Arayabilirsiniz...

Martin Heidegger

  • Okunma : 502

Martin Heidegger, Alman filozofu (Messkirch, Baden 1889-ay.y. 1976). Die Kategorien und Bedeutungslehre des Duns Scotus (Duns Scotus'un Kategori Öğretisi) adlı teziyle doktorasını (1916) veren Martin Heidegger, Freiburg im Breisgau Üniversitesi'nde ders vermeye (1928) başlayıp,

1933'te rektörlüğe getirildi. Nazilere yakınlığından ötürü görevden uzaklaştırıcıysa (1945) da, 1952'de yeniden ders vermeye başladı. Belli bir durumdaki insan üstüne varoluşsal çözümlemeleri gerçekleştirdiği başyapıtı Sein und Zeit'ın (Varlık ve Zaman, 1927) önsözünde açıkladığı düşünceleri daha sonra yeniden ele alarak pekiştirdi.
Heidegger, Sein und Zeir'ın önsözünde, kendisini ilgilendiren temel sorunun insan değil varlık sorunu olduğunu öne sürmüştür. Ona göre, insana ilişkin çözümlemelerin amacı, varlık üstüne bilgi edinmeyi sağlayan somut yöntemi, insanın bütün davranışlarıyla dile getirdiği "burada varoluş"u (Dasein) ortaya koymak ve belirlemektir. Görüngübilimin yöntemini varlıkbilim sorunlarına uygulaması Heidegger'in en özgün yanıdır.

1947'den sonra yayınladığı yapıtlarda, Heidegger'in, varlık sorununu, görüngübilimden ve varoluştan soyutlayarak değerlendirmeye çalıştığı görülür. Ne var ki, varlığı dile getiren yaşantı ve deneylerin çokluğu, Heidegger felsefesinin güç kavranır bir niteliğe bürünmesine yol açar. Heidegger'in felsefesi, Alman idealizminin genel çerçevesi içinde yer alır: Varlığın bütünselliğini ortaya koyarak içgüdüsel düşünceyi sona erdiren Hegel'den sonra, felsefe yapma olanaklarını araştırır; varlığı sonsuz belirlemeler içinde ortaya koymaktansa, kendi içinde ele alarak "kavrama"yı yeğler. Bunun sonucu olarak, Heidegger'e göre görüngübilim yöntemi, bulunuş olgusunu dural bir açıdan temellendirmekte, böylece de, bulunuş biçimlerini belirleyen her çeşit diyalektik felsefeden daha derinlere inmeyi amaç almaktadır.

Öbür yapıtları; Kant und das Problem der Metapbysik(Kant ve Metafizik Sorunu, 1929). Vom Wesen der Wahrheit (Gerçeğin Özü, 1947), Über den Humanismus (Hümanizm Üstüne, 1947), Sutz vom Grund (Temel Söz, 1956), Nietzche (1961), Kants These Über das Sein (Kant'ın Varlığa İlişkin Savı, 1963).