AF
Af, genel tanımıyla, bir kişinin kusurunu hoş görerek bağışlamak demektir. İnsanlar, en küçük topluluk olan aileden başlayarak, okulda ve toplumda nasıl davranılacağına ilişkin kurallar koyarlar. Bu kurallara uymamak bir anlamda “suç” işlemektir. Ne var ki, bir baba çocuğunun, bir öğretmen öğrencisinin bazı kuraldışı davranışlarını nasıl bağışlarsa, devlet de yasalara uymayarak suç işleyen bireyleri bazı durumlarda bağışlayabilir. Hukuksal tanımıyla af, bir mahkemece verilmiş cezanın, hatta doğrudan doğruya suçun yok sayılmasıdır.
Belirli bir suçu ve bu suçtan hüküm giymiş kişilerin cezalarını ortadan kaldıran affa genel af denir. Bu afla cezanın bütün sonuçları ortadan kalktığı için, aftan yararlanan kişi hiç hüküm giymemiş sayılır. Ayrıca, savcılıktaki suçluluk (sabıka) kaydı da silinir.
Adaletsiz ve yanlış kararların düzeltilmesi, yaşlı ya da hasta hükümlülerin bağışlanması için çıkarılan özel af ise yalnızca cezanın uygulanmasını hafifletir ya da ortadan kaldırır. Suç gene de işlenmiş sayıldığı için, kişi hüküm giymiş olarak kabul edilir ve savcılıktaki suç kaydı silinmez.
Özel ve genel af çıkarma yetkisi anayasayla Türkiye Büyük Millet Meclisi’ne verilmiştir. Aynca, gene anayasayla verilmiş yetkisine dayanarak cumhurbaşkanı da özel af çıkarabilir.