Sadri Ertem
Sadri Ertem, Türk yazarı (İstanbul 1900-Ankara 1943). Binbaşı İbrahim Ethem Bey'in oğlu olan Sadri Ertem, İstanbul üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe bölümünü bitirip (1920), Kurtuluş Savaşı'nda Ankara'ya geçerek Hâkimiyet-i Milliye, Yeni Cün gazetelerinde yazı işleri müdürlüğü, Son Telgrafta başyazarlık yaptı (1924-1925). Bir karikatür nedeniyle gazetesi kapatılıp, Şark İstiklal Mahkemesinde yargılandıysa da, aklandı. Ankara ve İstanbul okullarında felsefe öğretmenliği, Matbuat Umum Müdürlüğü danışmanlığı yapıp, Kütahya'dan milletvekili seçildi (1939-1943). Milletvekilliğinden sonra, edebiyat öğretmenliğini sürdürdü.
Tercüman-ı Hakikat ve Tanin'de gazeteciliğe başlayan Sadri Ertem'in ilk öyküsü bir dergide yayınlanmış (1917), edebiyata gerçek anlamıyla 1928'den sonra yönelerek, özellikle Vakit gazetesinde yayınladığı öyküleri (1930-1931), sanat-edebiyat üstüne yazılarıyla tanınmıştır. Öyküleriyle gerçekçi Türk öyküsünün ilk temsilcilerinden sayılmış, romanlarında iktisadi yapıyı temel alarak toplum yapısındaki çelişkileri, sınıflar arası çatışmaları yansıtmaya çalışmıştır.
Öyküleri: Silindir Şapka Giyen Köylü( 1933), Bacayı İndir Bacayı Kaldır (1933), Korku (1934), Bay Virgül (1935), Bir Şehrin Ruhu (1938).
Romanları: Çıkrıklar Durunca (1931), Bir Varmış Bir Yokmuş (1933), Düşkünler (1935), Yol Arkadaşları (1945).
Gezi-deneme: Bir Vagon Penceresinden (1934), Ankara-Bükreş (1937).